Ablamlardayım. Ayşenuru arkadaşıyla chat yaparken kaldırıp kendim bil. Başına oturdum. Ablam dün gece aradı ve bugün yardıma ona gelmemi söyledi. Sabah erkenden kalktım ve babam beni ablama bıraktı. Ablama mutfakta yamaklık yaptım. O bütün yemekleri hazırladı. Sonra bir ara erkek kardeşlerim geldi ve hep beraber mezarlık ziyaretine gittik. Elimizde cüzler hep beraber ablamla pazarlıkla yasinlerimizi okuduk. Anneannemin mezarında otları temizledim. Parmaklarımın içleri toprak oldu. Yarın mezarlığa gelecek olan Babama ne kadar düşünceli olduğumuzu göstermek için biraz da toprağı eşeledik. Temiz oldu. Bakımlı gibi gözüktü. Sonra diğer mezarlığa giderken mezarlık ziyaretinin ne kadar önemli olduğunu, babamın dedesinin mezarını da ziyaret etmemiz gerektiğini berata ablamla beraber anlattık. Ne hikmetse berat hariç hepimiz aynı kafadanız. Dedemin mezarına geldiğimizde bizim mezarlığın çevrildiğini ve üzerine ….. yazıldığını gördük. Büyüklüğü karşısında hidayet ‘ abi buraya market açabilirsin’ diye dalga geçti. Eve döndüğümüzde ikisi de yatıp uyudular. İftar vakti ümmühanlar geldiler. Oğlu büyümüş. Yemekten sonra çay içtik ve ben bu odaya geçtim.
Dün sema ile tel de konuştuk. Canım sıkkındı daha da sıkıldı. Gece yatağa yattığım halde bir türlü uyuyamadım. İnsan bir şeyi unutmaya çalışırsa daha çok aklına geliyor. Yatakta sağa dön sola dön. Uyuyamayacağımı anlayıp oturma odasına gittim. Tv yi çatım. Düşünmemek için en iyi yol. Komik bir film vardı. Onu seyretmek iyi geldi. Bayağı güldüm. Annem kalktı ve sahura geç kaldığımızı ona yardım etmemi söyledi. Annem meğer sahur için lahmacun yapacakmış. Bizimkiler fındık değil de ceviz lahmacun oldular. Hiç uyumamanın verdiği dinamiklikle yukarı çıkıp önce hidayeti sonra da beratı kaldırdım. Yalnız beratı kaldırmak için gece gece merdivenleri iki kez çıkmam gerekti. O da sema gibi sürekli tamam kalkıyorum, diyor ama kalkmıyor. Yattığımda saat 5 ti. Annemle konuşamıyorum. Çünkü biliyorum ki anlamayacak. Ablama gitmeyi dört gözle bekledim. Ona varır varmaz da içimden ne geçiyorsa ne hissediyorsam anlattım. Bazen konu değişiyor, ama sonra ben yine aynı konuyu açıyorum. Ablam halime bayağı güldü.
Eve geldiğimden beri tel. im genelde kapalı. Kandilde mesajlara cevap vermedim. Genelde çalan telefonlara da bakmıyorum. Canım kimse ile konuşmak istemiyor. Sanırım bayramın 1. günü mecburan arkadaşları aramak için açarım ve sonra tekrar kaparım. Kendimle baş başa kalmak istiyorum. Konuşmaya üşeniyorum. Bu arada adresimi bissürü tanıdık biliyor. Çok pişmanım keşke koyubeyaz yada sugibi nin yaptığı gibi kimliğimi gizli tutsaydım.
Son günlerde günlüğümüm boşladığımı düşünenlere de şunu söyleyebilirim. Son birkaç haftadır. Ajandama yazıyorum. Aktiviteden ziyade hissettiklerimi.
Beni tanıyıp da yazım sebebiyle iyi olup olmadığımı düşünen olursa iyiyim. Zahmet edip aramasınlar. Dediğim gibi canım konuşmak istemiyor.