annem burda

akşam ablamla tel. görüşmemi yaptım. bir taraftan battaniyemi örüp diğer taraftan onun tesellilerini dinledim. gözüm de atv de aliyede. ağladım. bana dualar etti. teselli etti. sabretmemiz gerektiğini söyledi. bu kız beni gerçekten sakinleştiriyor. nitekim yatağa girdiğimde daha iyiydim.

sabah canım kalkmak istemedi. ben de kalkmadım. 10:30 da hastanedeydim. bugün sadece konsültasyonlara bakacağım. birazdan dahiliyeye bir hastaya bakmaya çıkmam gerekiyor. öğle tatili geçsin diye bekliyorum.

sema balkona yanıma geldi. dün bütün gece senin yüzünden uyuyamadım. bugün ruh halin normal değilse yanına gelmeyeceğim dedi. gece nöbet iyi geçmiş ama o sabah 4 e kadar uyuyamamış. biraz da şifayı kapmış. zaten hastanede yatınca normal insan bile hasta kalkıyor. öğlende yemeğe çıkarken annemi aradım. tel de çok ses geliyordu. neredesin dedim. istanbuldayız dedi. meğer cenaze varmış. kim olduğunu bilmiyorum ama Allah rahmet eylesin. beni pek bir mutlu etti. annem, babam ve teyzem gelmişler. işten hemen çıkıp eve gitmem gerekiyor. hem yemek yapmalıyım hem de dağıttığım evi toparlamam lazım. evi o kadar dağınık görmeseler iyi olur. sonra babam halime acıyıp duruyor.

çalıkuşunu okumaya devam ediyorum. gülbeşeker bölümündeyim. evde battaniyeyi ördüğüm için sadece hastanede okuyorum.

akşam aerobiğe gitme işi de yatmış oldu.