hacı annem

Bu sabah geç kalktım. Bulaşıkları yıkadım, çamaşırları astım, kahvaltı ettim ve biraz geç de olsa çapaya gitmek için yola çıktım.
Ya şimdi bütün çocuklarımı seyrediyorum. A. Yahya nın anası aynı rahmetli hacı annem. Canım benim ne şekerdi. Annemleri bazen kızdırırdı ama bizi çok severdi. Ne çok özledim onu. Annemler öldüğünde söylememişlerdi kötü olurum diye. Bir Pazar nöbetinde (yanımda arkadaşlarım varken söylemek istemiş) annem söylemişti de bütün gün boyunca ağlamıştım. Bir gün sizin okulu bitirdiğinizi görür müyüm acaba demişti. (ne sulu göz oldum ya, her şeye ağlamaya başladım) ben de ümmühanın okulu kısa onunkini görürsün de benimkini görür müsün bilmem demiştim. Sonra ümmühan da ben de okulu bitirdik. Bak senin de bitirdiğini gördüm belki uzman olduğunu da görürüm demişti. Ama nasip olmadı. Güya ben samsun dışında bir yer (Anadolu da bir yer) kazanırsam o da benimle gelecek ve bana sahip çıkacaktı. Allah rahmet eylesin. Hacı annemin ismi de aynı dizideki kadın gibi emine idi. Onun hiç çocuğu olmadı. Ablamı ve babamı o büyütmüş. Bir dönem bizde de kalmıştı. Dizideki kadın gibi her şeye karışırdı. Niye ben bu kadar ağlıyorum?
Günü nasıl geçirdiğimden bahsediyordum. Üsküdara indim vapuru kaçırdım, motora bindim. Kalkmasına 20 dk varmış. (14:20) benim 14:30 da çapada olmam lazım. Motorda otururken çorabımı çekeyim dedim. Çekmez olaydım parmağım içine girdi, kalın çorap gitti. Bu halde hem de geç kalmışım nasıl gideyim? Motordan indim ve geri döndüm. Ne güzel bir hava var, deniz ışıl ışıl görünüyor. Marketten alışveriş yaptım. Eve geldim üstümü değiştirdim. Aslı ile konuştuk, çaya davet etti. 2 saat kadar onda oturdum. Arkadaşı da vardı feyza, çay içtik, sohbet ettik. Akşam yemek yemedim ve gece karnım acıktı. Börek yaptım kendime. Kızartma yaptım. Tıkabasa yedim. Bu kadar yedikten sonra birkaç saat daha oturmam lazım