nöbet,nöbet,nöbet..

nisan ayı başladı ve benim de nöbetler başladı. bu ayın ortasına kadar 6 nöbet tutacağım. gözümde büyüyor, hepsini nasıl tutacağım bilmiyorum. gün aşırı hatta bir tanesi blok. gerçi son zamanlarda şansım döndü, artık nöbetlerim (Allah nazardan korusun) iyi geçiyor. ben nöbetçi iken Allah herkese şifa versin (ne zaman nöbetçi olsam ablam böyle dua eder) cumartesi nöebetten döneceğim ve esranın son eşyaları da evden çıkacak ve ben artık evimi temizleyebileceğim. bugün sema ve fethi evlerine gittiler. daha doğrusu sema bandırmaya, fethi konyaya abisine gitti. önümüzdeki hafta yalnızım. tüm haftayı nasıl geçireceğim? Allah'tan cep telefonları var. ve iyi ki aycell var. gerçi fethi ile parasız konuşmuyoruz ama olsun. sema geçen gittiğinde bana ev telefonunu vermemişti ve kaç gün cebini boşuboşuna arayıp sinirlenmiştim. ama bu sefer aldım. ya ben sıkıldım bu hastaneden artık bitirip gitmek istiyorum. böyle diyorum ama ben kendimi iyi biliyorum ayrılırken aliyeden daha beter salya sümük ağlayacağım. ben eskiye çok bağlıyım, yeniliğe de çok açık değilim. bu benim burcumun bir özelliği. annem de öyle. nöbetlerden bahsediyordum. annemin bu kadar nöbet tutmamı öğrenmemesi lazım. ama yalan da söylememem lazım. en iyisi onu gündüzleri arayıp güzel güzel konuşmak böylece beni merak edip akşama aramasını engellemek. ama ne yapayım bir türlü döner almıyoruz ve benim de maaşım yetmiyor. Allah babama uzun ömür versin. kirayı da ben ödeseydim ne yapardım acaba? daha ayın yarısı olduğunda ben tüm paramı bitiriyorum. sonra kredi kartına yükleniyorum. ayın 22 sinde tüm maaşım world karta aktarılıyor ve maaş bitiyor ve bu kısır döngü böyle devam ediyor. yani döneri alana kadar bir çıkmazdayım. bahsetmiş miydim ben şu beğendiğim eteği aldım. ama eve geldiğimde bir yerinde defo olduğunu farkettim, yarın nöbete gitmeden gidip değiştireceğim.