karantina

ne garip dünkü yazdıklarıma bakıyorum da. bazen öyle garip ruh hallerine girdiğim oluyor işte.

bugün nöbetçiyim. sabah kalktım. nöbet ,için kıyafetlerimi hazırladım. kendim hazırlanırken semaya seslendim. ben zaten giyiniğim kalkarım dedi. (dün gece kıyafetleri ile uyudu da) taksiyi çağırdım. sema kalktı. makyajını temizledi. saçını taradı. ne zaman bana gelse çıkarken kavga edecek gibi oluruz. benden geç kalkar ve çabuyk olmak istemez. ben beklemeyi de bekletmeyi de hiç sevmem. taksi aşağıda bekliyor, ben sinir oluyorum. ama o da öyle işte napalım.

hastanede ali ile kahvaltı ettik. sonra sema ile harbiyeye ets ye gittik. paramızı yatırdık. 5 ağustosta bankong-pattaya-kualalumpur a hareket ediyoruz.

karantinacıyım. 3. nöbetçi doktor gelmedi. kadın doğumdan muratı pek sevmememe rağmen birlikte nöbetçi şefe gidip çareler aradık. sonunda armağan bey efendiye ulaşabildik. nöbetçi olduğunu bilmiyormuş.

neyse biraz evvel koronerden bir hasta aldık. hanımefendi can gürzapın annesi oluyormuş. semaya söyledim. aaaaaaaaaaa adamı kapıda mı bekletiyorsun? halka malolmuş adam, içeri al, kahve ikram et dedi. benim de başka işim yok zaten.

neyse bize yeni başlayan turgut da daha ilk nöbette havaya girdi (turgut daha önce hiç çalışmamış). can gürzapla konuşmasını anlatıyor. tabii hayali konuşmasını, bizi bayağı güldürdü.

tel geldi. kötü bir vaka varmış, ameliyata alacağız.