sıkıntı ve muz kabuğu 2

Evdeyim. Sakinleştim sayılır. Sabah süslenip hastaneye gitmek bir işe yaramadı. Yolda durgunluğumu gönül bile fark etti. Bana bol bol abla nasihati verdi. Kahvaltı ettik ve kütüphaneye gittim. Kitabı açtım ama aklım başka yerlerde. Ablamı aradım. Hayırdır? Sen bu saatte aramazsın dedi. Canımın sıkıldığını söyledim. Ablam cin gibi tabii, derdimi biliyor. Güldü. Dua et sonra da dersine çalış gibi bişeyler dedi. Ders çalışmak yerine biraz telefonula oynadım. Kağıda buraya yazmak üzere bişeyler yazdım. Yani ders çalışmak dışında her şeyi yaptım.
Benim surat bütün gün boyunca yine beşkarıştı. Bu arada Cuma günü aldığım küpeleri taktım. Çok güzel oldu. Ben de güzel oldum ama keyfim yerinde değil işte. Herkes sıkıştırıp duruyor ne oldu diye. Teknisyenler Benden cevap alamayacaklarını anlayınca ameliyathanede semayı sıkıştırmışlar. Tez için canımın sıkıldığını söylemiş. Ama yutmamışlar. Bir tez için de bu kadar can sıkılmaz ki demişler. Hakkımda bazı düşüncelerini belirtmişler. Bayağı güldüm.
Savoyda başka bir arkadaşım daha sorguya çekti. Önce söylemedim ama sonra biraz daha geri plandaki sıkıntılarımı söyledim. O da çok yutmadı. Çıkışta sema ile tekrar savoya geldik. Burası görüldüğü üzere 3 yıldır benim hastaneden daha çok vakit geçirdiğim bir yer. O beni iyi tanıyor. Bol bol öğüt verdi ki onun tecrübeli olduğu ve benim de kara cahil olduğum bir konu. Bir de onun yöntemini deneyeceğim. Bu gün deniz kenarına gitmeyi (dolmabahçe veya ortaköy sema ile yada aslı ile Üsküdar) planlıyordum ama olmadı. Rahatlarım diye düşündüm. Ve biraz da ağlamaya ihtiyacım vardı. Deniz kenarına gitmeyince evde ağlayayım diye düşündüm ama ağlamak için moda girmek gerek, benim ise hiç vaktim yok. Marketten aldığım şeyleri pişirmem gerek, yarın sabahki kahvaltı için. Galiba ağlamadan bu ruh halinden çıkacağım. (inşallah) ama bu sefer kararlıyım çıkacağım. Yarın yine güler yüzlü zekiye olacak. Portakal ağacına baktım. Neler yapabilirim diye. Sufle ve sıcak çikolatalı kek tarifi içimi bir hoş etti. Sema ile son günlerde sürekli sufle yiyoruz.
Sayfamı yeni biri ziyaret etmiş, almanyadan çok mutlu oldum. Ben hepinizin yerine gezerim siz merak etmeyin arkadaşlar.
Sebahat aradı. Bir ara bana gelmeyi planlıyor. Bu arada ümmühan üstanbula gelmekten vazgeçti. Hafta sonu ben kızılcahamama gitsem mi diye düşünüyorum ama gitmem çok istenmiyor. Hehralde gitmeyeceğim. Çünkü bu kadar gezmem insanların gözünü korkutuyor.
Benim artık mutfağa gitmem gerek. Bir de telefon açıp uyuyan bir arkadaşımı uyandırmam ve ondan özür dilemem gerek. Galiba ona bugün biraz fazla yüklendim. Sinirimi ondan çıkardım. Ama ne yapayım? Bu ruh halimin sebebi O.